اثر مکمل اسید لینولئیک مزدوج بر مقاومت به انسولین و شاخص های گلیسمی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: برخی مطالعه های حیوانی و کشت سلولی، خواص مفیدی را برای اسید لینولئیک مزدوج (cla) گزارش کرده اند. خواص ضد چاقی، ضد آتروژنی و ضد التهابی، نمونه ای از اثرهای cla هستند. مطالعه های حیوانی نشان داده اند که ایزومر 10 ـ ترانس12 ـ سیس با افزایش مقاومت به انسولین در ارتباط است ولی در مورد ایزومر ترکیبی (50:50) یافته های مطاله ها ضد و نقیض هستند. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی اثر cla بر مقاومت به انسولین، عملکرد سلول های بتا، سطح گلوکز و پاسخ دهی سلول های بتای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش ها: افراد مورد بررسی در این مطالعه 39 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نمایه ی توده ی بدن 25 تا 30 کیلوگرم بر مترمربع بودند که از داروی متفورمین برای کنترل قند خون استفاده می کردند. افراد مذکور بر اساس سن و جنس به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون روزانه 3 گرم کپسول حاوی اسید لینولئیک مزدوج و گروه شاهد معادل آن کپسول پلاسبو به مدت 8 هفته دریافت نمودند. در ابتدا و انتهای دوره از هر دو گروه به صورت ناشتا و دو ساعت پس از صبحانه ی استاندارد، نمونه گیری انجام شد و قند خون، انسولین، پروانسولین، پپتید c و هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شد. یافته ها: در میزان قند خون، انسولین، پرو انسولین و پپتید c ناشتا و دو ساعته و میزان مقاومت به انسولین، حساسیت به انسولین، عملکرد سلول های بتا و پاسخ دهی سلول های بتا در دو گروه آزمون و شاهد، قبل و بعد از مداخله ی اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف روازنه ی ایزومرهای اسید لینولئیک مزدوج به مدت دو ماه سبب بهبود وضعیت قند و عملکرد انسولین در افراد دیابتی نوع 2 نمی شود بنابراین تجویز آن توصیه نمی گردد.